We gingen naar Zoë's huis waar ik op de Wii heb gespeeld. Thuis, weer de curry gegeten. Mmmm. De dag erna zou Zoë en ik 0naar Umeda gaan. Umeda: downtown Osaka.
Vroeg op, trein halen van 9:03, naar shin-imamiya, waar de 'loopline' rond Osaka vertrekt. Kaartjes gekocht, (geld bijna op) en in de overvolle trein gestapt naar Osaka station. Want daar is hartje Osaka. We waren de trein nog maar net uit of we waren al verdwaald. Overal borden, reclame en gehaaste mannen in pak die wel wisten waar ze heen moesten. Het was te chaotisch om te kunnen oriënteren. Ik had die dag er voor een aantal kaarten uitgeprint die moesten aangeven waar we allemaal heen moesten. We wilde naar de Whity Underground shopping mall, hep 5 (modern winkel centrum), Umeda Sky Building (de Twin Towers van Osaka, met een drijvende tuin op de top) en een beetje rond kijken. We kwamen zonder het te weten aan in een enorm tof warenhuis met allemaal vette dingen. Daarna gingen we opzoek in naar de Hep Five en kwamen (na lang zoeken) we in de Whity, maar ik was blut.
Na in de overvolle ondergrondse winkel centrum (enorm groot) een beetje rond te hebben gekeken (allemaal kleding, eet of sportwinkels), ging ik opzoek naar een bank. Bij de informatiepunt kregen we een kaart en een uitstekende uitleg waar we heen moesten. Maar wij konden het niet vinden. We dachten het te gevonden hebben, maar het leek niet juist. Dus we liepen verder, terug, naar boven en onder. Overal. Toen we beide behoorlijk pissig waren door het gezoek, hadden we het gevonden. Het was waar we dachten het gevonden te hadden aan het begin. Maar die Whity is zo'n onduidelijke plek, het zijn allemaal straten met zijstraatjes, verbindingen met verschillende stations, overal schreeuwende reclame die de zwijgende wegwijsborden doen verkleuren en het is ontzettend druk. In ieder geval, ik had geld opgenomen en verder gegaan in de onduidelijke straten van de ondergrondse Withy. Alleen maar kledingwinkels en overal mensen. Ook in de Hep Five was het druk. De Hep Five was volgens de gids een hele interessante plek vol moderne coole winkels. Modern en cool was het wel. Maar het waren alleen maar dure kleding winkels. Zoë ging helemaal los. Ik wou wel rond kijken, maar Zoë wilde elke winkel in, alles passen en dan naar de volgende winkel. Daar hadden we geen tijd voor. Gelukkig zag Zoë dat in en hebben we alles langsgelopen en moest Zoë maar terug als ze graag alles wilde passen. Het was inmiddels lunchtijd en we gingen de Whity uit, opzoek naar een goed eet plekje voor onze meegenomen Onigiri (rijstballetjes). Ik zag ergens een verwijzing naar een park, we gingen er heen, maar vonden niet.
We kwamen terecht in een soort overdekte winkel straat met weer overal kleding winkels die allemaal dingen schreeuwde en overal felle reclame lampen die ons in de ogen schenen. Aan het eind een soort dirty straatje. Wij zochten enkel een plekje om te zitten. Maar in heel Whity vonden we geen bankje, ook hier in de winkel straatjes geen plekje om even bij te komen. 'Wil je zitten, ga je maar naar een restaurant', denken de mensen hier. Maar restaurants zijn zo duur... Verderop vonden we een zitplek: de rand van een plantenbak. Onder een rood hoofd at ik de lunch en besloten we naar Umeda Sky Building te gaan. Van de map klopte natuurlijk geen meter dus gingen we eerst terug naar 'bekend' terein en vanuit daar de lange loop naar Umeda Sky Building.
Aan gekomen in een prachtige tuin met het 40 hoge tweeling gebouw er naast, moesten we weer even zitten op echte bankjes. We waren best moe. Toen we de eerste stappen in het gebouw zette, werden we omver gekegeld door sjiekheid en luxe. Wat een duur gebouw... we liepen de hal door, naar de lift. Om naar de hoogste verdieping te varen. Wij wilde naar de Floating Garden of Umeda. Dat was op de top. Maar deze lift ging niet verder dan 22. Maar het uitzicht van de dichtstbijzijnde ramen was wel mooi. Op naar het volgende gebouw. Via een soort metalen en glazen tunnel die de torens verbonden liepen we zo naar West Tower. Maar ook daar ging de lift niet ver. Uiteindelijk, na heen en weer met allerlei liften, lazen we op de 37ste verdieping dat we naar de 3de verdieping in het East Tower moesten. Daar aangekomen (weer na een boel gelift) bleek het 700 yen te kosten... Het weer zat tegen en we hadden al mooie foto's. Dus nee. We gingen nog wel stiekem naar de 39ste verdieping op nog meer plaatjes te schieten.
Terug op de grond, naar Loft. Dat mega super leuke warenhuis. Daar waren we weer niet weg te krijgen (net als in part II van Dotonburi). Weer met gevulde gele loft tassen gingen we opzoek naar iets leuk. Terug naar de Hep Five, want daar was het reuzenrad van de Hep Five. 500yen. Het weer was inmiddels beter (geen regenachtige bewolking). Dus al snel zaten we de ene foto na de andere te maken vanuit het rad. Ik spotte een leuke straat en daar gingen we ook na het reuzenrad in. Het bleek een arcade straat te zijn, allemaal neon, lampjes, kleur en arcade machines. Over geluid en we besloten dat dit het laatste sighsee was van die dag. Het was al laat.
Vannuit de Whity vonden we weer het station en na een boel raadsels opgelost te hebben zaten we eindelijk in de trein, samen met een stuk of 10.000 andere Japanners. Umeda was wel mooi, overal mooie winkels. Helaas allemaal winkels waar je als tijdelijke inwoner heen nut aan hebt (kleding en restaurants). Ook was alles enorm chaotisch, verwarrend en kostte alles heel veel. Ondanks dat, was het wel een leuk uitje.
____
Link naar het album van Umeda:
