Kabuki

Vandaag eerst tennis en dan Kabuki. Tennis was wel leuk, Michan, mijn coach leerde me de forehand en dat ging prima. Pas toen ik echt een potje ging spelen ging het vreselijk. Maar ach, het kan me niet echt iets schelen. Die middag gingen we naar de Kabuki. Kazuko had gratis kaarten kunnen regelen, omdat Zoë en ik Nederlands zijn. We zaten op de duurste plaatsten (7000YEN) en precies in het midden. We waren heel blij.

Kabuki is Japans theater. Het wordt gespeeld door de zelfde familie. Kabuki bestaat uit vier hoofdstukken met elk een eigen decor en verhaal. Alles (decor, kleding, verhaal, muziek etc.)is in traditioneel klassiek Japans. Het eerste hoofdstuk was een soort gevecht tussen goed en kwaad, met allemaal Japanse muziek. Heel ritmisch, sierlijk en simpel. Het tweede hoofdstuk was alleen maar gezwets en heel saai. Het derde hoofdstuk was een echt verhaal. Weer heel sierlijk en harmonieus. Het duurde heel lang en ik snapte er niks van. Er gebeurde niet zo veel, maar het was wel heel mooi. De verteller vertelde heel apart, met veel verhevigen in zijn stem en heel droevig. Het vierde een soort vechtdans met ritmisch muziek. Erg indrukwekkend. Kabuki is niet echt spannend (best saai), maar wel mooi.