vrijdag 18 juli 2008

Shodo Matsuri

De afgelopen dagen waren voornamelijk op school of in de supermarkt. School was wel leuker dan de eerste 2 dagen omdat communicatie iets beter ging. Woensdag kon ik eindelijk club activity doen. De andere dagen was er geen omdat zomer vakantie er aan kwam. Maar woensdag was er shodo. Shodo is kalligrafie. We begonnen met 'somen', koude noodles in die je in een soort soep doopt en dan opeet, met wat groente erbij. Lekker en fris. Daarna kreeg ik een aantal enorme vellen en een hele dikke kwast. Ik ging verder met het tekenen van 'taiyo', zon. Maar dan in oud Chinees. Het ging heel goed en ik had ik no-time een paar mooie shodo kanji (kanji= Chinese teken) kunnen maken. M'n leraar vond ze heel mooi en zal ze ophangen op het Festival van Sano High. Verder koos ik nog een paar andere mooie kanji uit en was het zo 4 uur, tijd om naar huis te gaan. Sinds dinsdag kreeg ik het voor elkaar om elke dag met een paar studenten naar de trein te lopen dat heel gezellig is. Woensdag liep ik bijvoorbeeld met een andere YFU studente(dan de Amerikaanse YFU studenten), die geen zomer maar een jaar het YFU programma volgt. Ze kan al heel goed Japans en 2008 is niet het enige jaar dat ze in Japan is geweest, toen ze klein was heeft ze hier eerder gewoond. Ze was heel vriendelijk. Zij zat ook op Shodo.

Donderdag weer school maar vroeg Yazusato sensei (mijn homeroom en engels lerares) of ik haar kon assisteren bij haar lessen. Dus de eerste 3 uur heb ik Engels gegeven, Interessant. Daarna weer Food Design en toen naar huis gehaast om naar de Gion Kyoto Matsuri te kunnen gaan.

Met z'n vieren (ZoĆ«, Kazuko, Hiroshi en ik) zaten we in de trein naar Kyoto. Na 2 keeroverstappen en 1,5 uur kwamen we aan ik Kyoto. De enige stad die niet helemaal is afgebrand door de Amerikanen, die er trouwens overal waren (overal buitenlanders). Het was heel druk in de stad en hier en daar vrouwen in kimono en sommige mannen ik yakuta. De winkels in Kyoto verkochten bijna allemaal peperdure souvenirs dus we hebben niks gekocht. In 35 graden in de brandende zon kwamen we aan bij een tempel complex. We gingen de oranje poort binnen en kwamen in een soort park van tempels en kraampjes, waar ze hele lekkere dingen verkochten, maar we moesten opschieten. Ondanks de schaduw kriebelde het zweet langs m'n muggenbeten. We kwamen bij de ceremonie plaatst dat omsingeld was door touristen. Na wachten kwamen priesters, de lopers en allemaal ander volk op het plein. Langzamerhand begon de ceremonie en werd de eerste vloot opgetild. De vloot van heel mooi versierd met goud en allemaal andere frutseltjes. Het ding weegt zo'n 3 ton dus het ging nogal onstabiel. Maar de dragers hadden het later in controle en de vloot werd drie keer rond gedragen op het plein onder het luid geroep van 'haito haito' van de lopers. Daarna werd het een enorme tempel binnengedragen. Heel bijzonder allemaal. Zo was het de beurt voor de tweede. Een kinder vlootje dat gedragen werd door jonge kinderen. Iedereen vond het schattig:’ kawaii’. Bij de derde ging het helemaal mis, er waren dingen vergeten en het wachten duurde ons bijna te lang, maar de vloot kwam overeind. Hierna hadden geen tijd voor de vierde vloot.

We haastte ons naar een ander tempel complex, de heen weg was heel mooi met allemaal oude huizen en vrouwen gekleed in kimono, sommige gesminckt. Onder tussen aten we hiyashichuuka (koude noodles, met dus gesneden ham, komkommer, ei en nog veel meer, gewoon lekker) en vervolgde we onze weg door de mooie straten van Kyoto. Helaas waren we te laat, de tempel was gesloten...

We gingen verder en kwamen uit in de hoofdstraten van Gion. Allemaal oude klassieke huizen, versiert met lantarens en schaduwen van kimono's. Ook hier was het mega druk. Onder het genot van een gratis Groene Thee drankje keken we hoe de vloottocht zich door Gion baande. Heel mooi allemaal. Ze gingen verder en wij ook. Naar het moderne gedeelte van de stad waar opnieuw de vloot voorbij trok. In middels was het al donker en foto's maken lukte niet, mijn zielige camera is te zwak om mooie nacht foto's te maken. Dat was wel een minpuntje (understatement). Het was al laat en we moesten terug. Na een hele mooie dag kwam ik dood moe thuis... en morgen moest ik voor de hele school een speech geven...

___
Link naar het Album van Gion Matsuri: