Vorig jaar had ik het geluk dat ik voor gratis en voor niks in een boot mocht, maar dit jaar kon dat natuurlijk niet. Karin zou mee gaan, maar die kwam uiteindelijk toch niet, wat ik wel saai vond... Maar goed, ik had eerst mijn Shinkansen treinkaartjes opgehaald, zodat ik in de Shinkansen zeker weten een plekje heb. Daarna, (het was toen 1 uur) wilde ik naar de optocht midden in de stad. Ik moest ongeveer een uur lopen (in de regen, op m'n slippers (in Kishiwada scheen de zon)), om daarnaar toe te komen. Ik wist dat de optocht zou stoppen bij de startplaats van de boten, ik liep wel de goede kant uit om naar de rivier te komen, maar de startplaats kon ik niet vinden, de optocht dus ook niet. Achteraf gezien bleek ik veel te vroeg zijn aangekomen en bleek ik slechts een kilometerje aan de verkeerde kant te zitten. Ik had geen idee wat ik moest doen, ik zat in een wijk met alleen maar hoge wolkenkrabbers met kantoren en bedrijfsleven. Ik probeerde nog in een wolkenkrabber naar de top te komen, maar in elke hal van een wolkenkrabber, zat een bewaker, die ongetwijfeld zou vragen wat ik hier doe. Ik heb op m'n slippers de hele stad doorkruist. Zonder het in de gaten te hebben, liep ik de verkeerde kant op. Toen ik uiteindelijk bij de startplaats aankwam, dacht ik dat ik te laat was (achteraf gezien bleek ik op tijd te zijn). Ik heb toen maar de mensenmassa gevolgd (vooral jongeren en dagjesmensen, velen gekleed in Yukata) naar de rivierkanten. Daar stonden tussen de bomen, de kilometers lange kraampjes met Japanse hapjes, snacks en activiteiten. Het was zo druk! Overal groepjes vrienden, stelletjes en touristen die zich begaven aan al het lekkers of gezellig op een kleedje gingen picknicken.
Ik heb daar twee uur een beetje rondgelopen, het was wel interessant, maar wel saai (ik was in mn eentje). Ook was ik heel moe, van al dat lopen die dag. Gelukkig werd ik gebeld door Midori-chan, een vriendin van Karin-chan, die vroeg waar ik zat. Na een lange speurtocht en een treinhalte verder kwam ik haar en haar vrienden tegen. Met z'n alle zijn we toen naar het festival gelopen. Het was inmiddels donker en de vuurwerk show zou beginnen. De boten heb ik helaas grotendeels gemist... Toen we aankwamen was het nog drukker dan druk. Iedereen had honger, dus hebben we eerst alle standjes afgelopen. Door al die bomen, mensen en tenten, zag je de optocht en het vuurwerk niet. Dus uiteindelijk zijn we naar de grote brug gelopen, die we niet opkonden door de enorme mensenmassa. Wat we zagen was wel heel mooi. Rond 10 uur gingen we naar huis, een uur later arriveerde ik in Haruki, waar ik meteen in slaap ben gevallen.
 |
| Tenjin Matsuri |
