PL Hanabi

Gisteren ben ik (nadat ik een dagje door de stad gefietst had), naar het PL Hanabi (vuurwerk) geweest. We gingen met de Kosakas naar een berg stad, Tondabayashi. Want daar werd gisteren het grootste jaarlijkse vuurwerkshow ter wereld gehouden. Eerst gingen we avondeten bij vrienden van Hiroshi-san. Een oud en vriendelijk echtpaar. Ze woonde in een modernuitziend huis, dat traditioneel was ingericht. Het echtpaar hadden twee honden, van die wollige witte fluffige hondjes, ze waren heel lief en Kazuko-san begon serieus na te denken om ook zo'n beesje te nemen. Terwijl Karin-chan en Kazuko-san met de hondjes speelde, had de gastvrouw had een ontzettend mooi en luxe feestmaal voor ons klaargemaakt. Allemaal schalen vol met gerechten. Er zaten wel wat delicate gerechten tussen als kleine gedroogde octopussen en vissenchips, maar die smaakte bijzonder genoeg, goed. Toen ik mijn buik vol gegeten had, werd het tijd om te gaan.

We liepen de straat uit om naar een heuvel toe te gaan en daar was hele buurt samengekomen naar de PL vuurwerk show te kijken. De PL Vuurwerkshow is een jaarlijkse vuurwerk show dat ter ere wordt gehouden van de oprichter van Perfect Liberty (een sekte hier is een link). Er worden dan ongeveer 10000 vuurwerkshots de lucht in geknalt.

Ik had de camera in aanslag om foto's te maken. De proloog alleen al was zo mooi! Hele grote vuuwerken werden de lucht in geschoten. Het was zo mooi, zo groot zo luid. Ookal werd alles ongeveer 4 kilometer verderop afgeschoten, was alles toch nog heel groot. Toen het echte spel begonnen was, kregen we het mooiste te zien dat er was. Helaas zat er wel een dikke wolk voor, als een soort censuurbalk. Gelukkig was het vuurwerk zo groots dan we nog wel veel zagen. Het was van het beste soort. Het vuurwerksoort dat je op TV ziet als in Sydney of in New York het nieuwe jaar is begonnen. Groots, veel, kleurrijk en creatief. Ze sloten af met een enorme felle knal, de hele lucht, heel Osaka-prefectuur was even verlicht.

Bij het echtpaar thuis werden we weer verwent met pudding, ijs en taart. Van de gastheer kreeg ik zelfs een kalligrafie penseel. Met een goed gevulde buik reden we terug naar Haruki, waar we een uitgebreide 'dank-je-wel-brief' geschreven hebben.