Hiroshima

Zes augustus ben ik vroeg in de ochtend op de trein gestapt in Kumeda, vanaf daar ging ik naar Shin-Osaka, en van Shin-Osaka naar Hiroshima. Daar kwam ik rond 10 uur aan. Ik heb toen eerst heel goed moeten zoeken naar het juiste station om verder te reizen en de kluizen om mijn grote tas vol kleren in de bewaren. Hiroshima station is niet echt duidelijk, het is niet heel groot, maar wel chaotisch (en dat terwijl ik een map met beschrijvingen over het station had uitgeprint). Maar goed, eenmaal in de juiste trein kwam ik aan in Miyajima, mijn eerste bestemming. Ik wilde daar in de ochtend heen, omdat het dan vloed is. In Miyajima staat namelijk de bekende torii in zee. Bij eb kan je er onderdoor lopen.

Eenmaal aangekomen op de pond, brak de zon door en kreeg ik een geweldige blik op het eilandje, dat als een groene berg uit de zee rees. Aan land gekomen liep ik naar het tempel complex waaraan de schrein verbonden is. Onderweg werd ik verwelomt door de vele herten die op het eiland rond lopen. Net als in Nara zijn overal tamme herten die geduldig wachten op een rijstkoekje op een aai.

Dichter en dichter kwam ik bij de torii en zag ik hoe immens groot dan ding wel niet is. Na een paar fotos liep ik naar het tempelcomplex dat nog net in het water stond, het begon al langzaam eb te worden. Na die prachtige tempel en een geweldige blik op de schrein, ben ik de met tempels begroeide berg opgelopen en ben toen afgedaald naar een andere tempel, die enorm groot was. Het begon 1 uur te worden, dus ik ging op zoek naar wat eten. Dat vond ik helemaal aan het einde van het strand, waar ik, hoe zal het ook zijn, een Nederlands gezin aantrof. Het was heel fijn om weer even Nederlands te praten. Na een gezellig gesprek en een volle buik ben ik onder de torii gelopen en ben toen richtig Hiroshima gevaren, nadat ik nog even snel een overheerlijke oester heb verobert.

In Hiroshima ben ik naar de Peace Memorial Park afgereist. Daar kwam ik onder de indruk van de Genbaku Dome (het gebouw dat niet ver van de impact stond, en totaal verwoest is, maar nog wel overeind staat). Het was heel druk. Die ochtend was er namelijk een ceremony om 8:15, want toen viel er op 6 augustus 1945 de atoombom die het einde van de oorlog met Japan ondertekende. Ik ben door het park gelopen, langs het standbeeld van Sadako Sasaki, die de bom overleefde, maar later opeens overleed aan leukemie op jonge leeftijd. Haar klasgenoten habben over heel Japan geld ingezameld voor een standbeeld. Sasako-san vouwde naar traditioneel gebruik 1000 kraanvogels, dan zou je weer beter worden. Haar verhaal werd zo bekend dat elke basisschool scholier ooit op 6 augustus naar Hiroshima is geweest, daar leggen ze 1000 gevouwde kraanvogels neer.

Toen ben ik door gelopen naar het Hiroshima museum, daar heb ik ook de kraanvogels gezien die Sasaki-san gevouwen heeft. Ik begon honger te krijgen en heb toen Okonomi-mura gezocht. Hiroshima is bekend om zijn Hiroshima-yaki die ik niet kon missen. Shii-chan (de zus van Hiroshi-san) raadde me aan om bij Sarashina te eten. Daar heb ik een heerlijke Hiroshima-yaki op en een gezelig gesprek gehad.

Ik ging snel terug naar het park want de lantaren ceremonie begon. Men koopt dan een drijvende lantaren en zet er een boodschap op. Het is een prachtig gezicht op al die lantarens op het water te zien langs drijven langs de Genbaku Dome. Heel mooi en heel uniek. Onder het gezang van een koor laten duizenden mensen hun wens en boodschap los op de wateren van Hiroshima. Ook ik heb voor 600 yen een lantaren gekocht, een once in a lifetime moment.

Het begon tijd te worden om de trein naar Yukuhashi te nemen, maar ik miste mijn trein, raakte verdwaalt en dacht dat mijn spullen gestolen waren (terwijl mijn kluissleutel gewoon onleesbaar was). Uiteindelijk kwam ik een uur te laat ik Kyushu Yukuhashi aan, maar ik had wel een hele leuke dag.